امروز می خواهم در باره پایان شاهنامه با شما بگویم. این بخش از شاهنامه برای من بسیار مینویی (معنوی) است. پیش از خواندن رج ها (بیت ها) این چند واژه را بنگرید.
روزِ اِرد= روز 25 ماه.
سپندارمذ= ماه اسفندپنج ضرب در 80 می شود 400. یعنی سال 400 هجری.
پیوستم= سرودم (سخن پیوسته= پیوند= چامه= چکامه= شعر)
نامه یزدگرد= داستان یزدگرد
فردوسی بزرگ شاهنامه را این گونه به پایان می برد:
سر آمد كنون نامه يزدگرد --- بماه سپندارمذ روز اِرد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار --- که پیوستم این نامه نامدار
چو اين نامور نامه آمد ببُن --- ز من روى كشور شود پر سخُن
هر آن كس كه دارد هُش و راى و دين --- پس از مرگ بر من كند آفرين
من گمان می کنم بد نیست پس از خواندن این رج ها، هر کس بر اساس باور خود کاری کند. یا یک دقیقه سکوت کنید به آزرمِ (احترامِ) فردوسی، یا به آیین چند هزار ساله ایران شمعی برای او بر افروزید، یا اگر باورتان است فاتحه ای برای او بخوانید، یا هر کس برای روان فردوسی کاری کند.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.