راز های شاهنامه (1) مور دانه کش

برگه فیسبوک سرای دانای توس

www.facebook.com/ferdowsi.toosi

مغانِ گمراه و آلوده آیینی خرافی ساخته بودند و با ورودشان به دربار شاهان بسیاری از پادشاهی های پس از ماد ها و در پایان سراسر ایران را به باد دادند. زرتشت آن نابغه خردمند که هزاران سال از زمان خود پیش تر بود هرآنچه کرد نتوانست کجروی های این مغان را به راستی بگرایاند.

مغان دستور داده بودند که مور دانه کش (مئوئیری-دانوکرشه) که محصول کشاورز را می برد موجودی اهریمنی است و بر همه واجب است که آن را بکشند. این دستور در فرگرد 18 وندیداد آمده است. البته دور می دانم مردم ایران به این سخن ها گوش داده باشند.
...
فردوسی ما در دو جا پاسخ این سبک مغزانِ نامرد را می دهد:

نیازار موری که دانه کش است --- که جان دارد و جان شیرین خوش است

در مصراع دیگری: به آزار موری نیرزد جهان

درود بر روان فردوسی ستیغ سخن و خرد و آدمیت که در زمانی که محمود غزنوی انگشت گرد جهان کرده بود و قرمطی ها را می جست تا از مور آسان تر بکشت فردوسی مورچگان را فراموش نکرده بود.