برگه فیسبوک سرای دانای توس
فردوسی در چند جا با بیت های جادویی ماه و خورشید را به عاشق هایی تشبیه می کند:
چو از کوه بفروخت گیتی فروز --- دو زلف
شب تیره بگرفت روز
ازان چادر قیر بیرون کشید --- بدندان
لب ماه در خون کشید
چو خورشید بنمود «رخشان کلاه» --- چو
«سیمین سپر» گشت رخسار ماه
بترسید ماه از پی گفتگوی --- به خم اندر آمد بپوشید روی
بترسید ماه از پی گفتگوی --- به خم اندر آمد بپوشید روی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.