برگه فیسبوک سرای دانای توس
من مطمئن ام زمانی که فردوسی داشته این سخنان خسرو پرویز را پس از چندسد سال به شعر در می آورده بسیار دردمند بوده و اشک می ریخته. به هر روی او از آنچه تازیان با این کشور کردند آگاهی داشته است.
كه ايران چو باغيست خرم بهار --- شكفته هميشه گل كامگار
نگر تا تو ديوار او نفگنى --- دل و پشت ايرانيان نشكنى
كزان پس بود غارت و تاختن --- خروش سواران و كين آختن
زن و كودك و بوم ايرانيان --- بانديشه بد منه در ميان
شرم باد بر همه کسانی به جنگ می اندیشند و به آن دامن می زنند.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.