توصیف شب

به کوشش:

برگه فیسبوک سرای دانای توس

www.facebook.com/ferdowsi.toosi

امروز بیایید با دیدی نو چند بیت شاهنامه بخوانیم. من پیشنهاد می کنم پیش از خواندن بیت های زیر، یک برگه بردارید و به نثر یا به شعر تلاش کنید یک شب طولانی، سیاه و دلگیر رو به زبان خودتان توصیف کنید. تا می توانید از تشبیه ها و آرایه های ادبی بهره بگیرید و تمام خیال خود رابه کار گیرید تا خطی یا پاراگرافی هنری بیافرینید. سپس نوشته خود را با سروده فردوسی (ستیغ سخن، پیامبر توصیف پارسی) در باره یک چنین شبی  مقایسه کنید.

فردوسی چنین شبی را به تصویر می کشد:

قار= قیر
لاژورد = سنگی کبودرنگ
پاس = نگاهبانى
هرا = آواز مهيب مانند آواز وحوش
کجا = که

         شبى چون شبه روى شسته بقير --- نه بهرام پيدا نه كيوان نه تير
         سپاه شب تيره بر دشت و راغ --- يكى فرش، گسترده از پرّ زاغ
         چو پولاد زنگار خورده سپهر --- تو گفتى بقير اندر اندود چهر
         چنان گشت باغ و لب جويبار --- كجا موج خيزد ز درياى قار
         سپهر اندر آن چادر قيرگون --- تو گفتى شدستى بخواب اندرون
         جهان از دل خويشتن پر هراس --- جرس بر كشيده نگهبان پاس
         نه آواى مرغ و نه هرّاى دد --- زمانه زبان بسته از نيك و بد
         نبد هيچ پيدا نشيب از فراز --- دلم تنگ شد زان شب دير ياز